یکی از سوالاتی که خیلی از شما از من می پرسید این است:
بعضی روزها كه خیلی هوس خوراکی می‌كنم هر چه تلاش می‌کنم با تاخیر در خوردن یا دور کردن غذاها از جلوی چشم و سرگرم کردن خودم با کارهای دیگر، برای غلبه بر هوس‌ها و پرت كردن حواسم استفاده كنم، ولی باز هم اشتهایم خیلی زیاد است و نمی‌توانم جلویش را بگیرم. چه كنم؟
این سوال دو قسمت دارد که البته با هم مرتبط اند:
۱. چرا اشتهای زیاد دارم؟
اشتهای زیاد دلایلی دارد که با هم مرور می‌کنیم:
- آیا نظم غذایی دارید؟ یعنی تقریبا هر سه ساعت یک بار وعده یا میان‌وعده‌ای می‌خورید؟
- آیا آب کافی می‌خورید؟
- آیا خواب کافی دارید؟
- آیا آرامش دارید و روحیه‌تان خوب هست؟ یعنی اشتهایتان احساسی که نیست؟
- آیا کام می‌خورید؟ می‌دانید که اگر کام نخورید مغزتان سیر نمی‌شود و به زودی دوباره غذا می‌طلبد.
- آیا ترکیب غذایتان حاوی فیبر و پروتئین و چربی‌های سالم هست؟
- آیا نان و ماکارونی سبوس‌دار را انتخاب می‌کنید؟
- در وعده‌ها و میان‌وعده‌هایتان سبزی و سالاد و میوه می‌خورید؟
- مغزدانه‌ها و حبوبات و مرغ و ماهی و تخم مرغ می‌خورید؟
- آیا به تمایلات غذایی‌تان درست جواب می‌دهید؟
- سرکوب‌شان که نمی‌کنید؟
۲. با میل به خوردن چه کنم؟
نگرش من مبتنی بر پذیرش و آزادی است. مبتنی بر مهارت است.
در اینجا به جای دستورات بیرونی به درون‌تان نگاه می‌کنید و به درون‌تان متکی هستید.
- آیا گرسنه‌ام؟
- چه غذایی میل دارم بخورم؟
- چقدر بخورم؟
- کی کنار بکشم؟
یک هانئیلی با آموزش‌هایی که دریافت می‌کند موقع خوردن به سیگنال‌های ذهن و جسم خود توجه می‌کند و با درون خود در گفتگوست و جواب همۀ این سوال‌ها را در درون خود جستجو می‌کند چرا که می‌داند وقتی به شیوۀ کام بخورد و با ذهن و جسمش هماهنگ باشد، امکان ندارد در انتخاب‌های غذاییش بیراهه برود یا در خوردن زیاده‌روی کند.
فقط غذایی را که دوست دارد می‌خورد نه غذایی را که برایش تعیین کرده‌اند. فقط وقتی سیر و راضی شد کنار می‌کشد نه وقتی سهمیۀ غذایش تمام شد.
نگاه ما به دنبال لذت و زیبایی و آرامش است و چشم به لحظۀ حال دارد.
در اینجا به ولع‌ها و هوس‌هایمان هم احترام می‌گذاریم چون میدانیم هیچ هوسی بی‌دلیل نیست و با انکار یا سرکوب، نه فقط واقعیت وجودی آن منتفی نمی‌شود بلکه بیشتر زبانه می‌کشد و شعله‌ورتر می‌شود.
پس به جای سرکوب تمایلات‌مان آنها را درک می‌کنیم و با پذیرش و آگاهی به آنها پاسخ می‌دهیم و به این ترتیب رفته رفته این ولع‌ها و هوس‌ها در وجود ما فروکش می‌کنند و از مرحله کنترل به مرحله آزادی و انتخاب قدم می‌گذاریم.
وقتی هوسی را عقب می‌رانید با قوّت و قدرت بیشتری به سوی شما برمی‌گردد. وقتی میلی را کنترل می‌کنید دیر یا زود کنترلش از دست‌تان خارج می‌شود.
خیلی وقت‌ها دلیل اشتهای زیاد و گرسنگی‌های سیری‌ناپذیر ما، محدودیت‌هایی است که به عنوان رژیم غذایی به ما تحمیل کرده‌اند یا خودمان به بهانۀ تغذیۀ صحیح به خودمان تحمیل کرده‌ایم.
جواب سوال «با میل به خوردن چه کنم؟» درک و پذیرش است نه رد و انکار.
نکتۀ آخر:
ما میدانیم که غذا خوردن نباید تبدیل به یک عملیات پیچیده و دشوار شود و به طبیعی‌ترین شکل غذا می‌خورد، مثل پرنده‌ای که دانه می‌چیند یا کودکی که ضمن بازی کردن با غذایش آن را می‌خورد و درست‌تر بگویم آن را کشف می‌کند.
763 بازدید